Examining the impact of telecommuting on musculoskeletal disorders and psychosocial factors with the spread of the Corona pandemic. review article
Code: G-1030
Authors: ندا قاسمی ℗, امیرمحمد نجفی پور, محمد حسین نبیان ©, محمد حسین فلاح
Schedule: Not Scheduled!
Download: Download Poster
Abstract:
Introduction
پیشرفت تکنولوژی انعطاف پذیری شغلی را برای کارمندان و کارفرمایان به طور یکسان افزایش داده است. از طرف دیگر، در حالی که دورکاری موثر نیاز به برنامه‌ریزی دارد، همه‌گیری COVID-19 بسیاری از کارمندان را به سرعت به تغییر محل کار از بیرون به خانه ، بدون اطمینان داشتن از مهیا بودن شرایط وا داشت. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر دورکاری بر اختلالات اسکلتی‌عضلانی (MSDs) و عوامل روانی-اجتماعی در ایام کرونا است.
Methods and Materials / Case Report
این پژوهش به روش مروری انجام شده است.جستجوی مقالات از سال 2020 تا 2023 در سایت‌های PubMed، Science Direct، Google Scholar و با کلمات اصلی Ergonomi ، Teleworking، MSDs، ، COVID19صورت گرفت.
Results
این پژوهش به روش مروری انجام شده است.جستجوی مقالات از سال 2020 تا 2023 در سایت‌های PubMed، Science Direct، Google Scholar و با کلمات اصلی Ergonomi ، Teleworking، MSDs، ، COVID19صورت گرفت.
Conclusion
بیشتر مطالعات انجام شده بر افزایش ناراحتی‌های اسکلتی‌عضلانی اشاره دارند. دورکارها درد و ناراحتی اسکلتی‌عضلانی را بیشتر در ناحیه کمر، گردن، شانه‌ها، بازوها و دست‌ها تجربه کرده اند. ساعات کاری طولانی‌تر با دوره‌های استراحت کمتر برای برآورده کردن افزایش تقاضای کاری، انزوای اجتماعی، و عدم حمایت همکاران و مافوق‌ها، همچنین مرزهای مبهم کار و خانه و حضور همه جانبه شغلی، معمولاً از عوامل روانی‌اجتماعی و سازمانی مرتبط با اختلالات اسکلتی‌عضلانی هستند. برای بخش خاصی از کارمندان، دورکاری به عنوان یک روش معمول کار در دوره پس از همه‌گیری باقی خواهد ماند. بنابراین، شناسایی عوامل خطر مرتبط با دورکاری برای اختلالات اسکلتی‌عضلانی و رسیدگی به آنها با اقدامات پیشگیرانه به موقع از راه دور و نیازهای فردی کارمندان ضروری است.
Key Words
ارگونومی، دورکاری، اختلالات اسکلتی عضلانی، پاندمی کرونا
Comments (0)
Post a comment
Post comment is closed by admin.