بررسی کارائی شاخص استرین تجمعی (CUSI) برای ارزیابی ریسک اختلالات اسکلتی-عضلانی مچ دست در مشاغل چند وظیفه ای
کد: G-1209
نویسندگان: عبدالحمید تاجور © ℗, علی رضا چوبینه, شکرالله محسنی, مرضیه کاظم پور, فرهاد غلامی دارابی
زمان بندی: زمان بندی نشده!
دانلود: دانلود پوستر
خلاصه مقاله:
مقدمه
شاخص استرین یک روش ارزیابی نیمه کمی جهت تعیین ریسک اختلالات اسکلتی-عضلانی در ناحیه مچ دست محسوبمی شود که توسط کارگ و مور توسعه پیدا کرد و در سال 2016 توسط آنها مورد بازنگری قرارگرفت(RSI).از عمده ترین نقایص این تکنیک عدم لحاظ نمودن اثرات تجمعی در مشاغل چند وظیفه ای می باشد که این نقیصه در تکنیک شاخص استرین تجمعی (CUSI ) برطرف شده است.هدف از این مطالعه بررسی کارائی این تکنیک می باشد.
مواد و روش‌ها
برای بررسی کارائی شاخص استرین تجمعی (CUSI ) از منحنی راک استفاده گردید. برای این منظور ابتدا وضعیت ابتلا به اختلالات اسکلتی-عضلانی با کاربرد پرسشنامه استاندارد نوردیک در میان شاطران نانوائی سنگک که در این مطالعه به عنوان جامعه هدف مشخص شده بودند مشخص گردید. سپس طی دو مرحله ارزیابی ریسک ارگونومی ناحیه مچ دست آنها انجام شدt.مرحله اول با استفاده از تکنیک RSI و مرحله دوم با استفاده از تکنیک CUSI. در انتها با استفاده از سطح زیرمنحنی راک ومقایسه میزان حساسیت،ویژگی و صحت،کارائی تکنیک CUSI نسبت به تکنیک RSI مورد بررسی قرار گرفت.
یافته‌ها
سطح زیر منحنی راک، ویژگی و صحت تکنیک CUSI ، بالاتر از تکنیک RSI گزارش گردید. تفاوت میان این دو روش هم برای مچ دست چپ به لحاظ آماری معنی‌دار شد (p˂0.0001)؛ و هم برای مچ دست راست (P=0.003). سطح زیر منحنی راک تکنیک CUSI برای مچ دست چپ و راست به ترتیب 80 و 75 درصد و برای تکنیک RSI به ترتیب 63 و 71 درصد محاسبه گردید.
نتیجه‌گیری
نتیجه‌گیری می‌شود که قدرت پیش‌بینی کنندگی تکنیک CUSI هم برای مچ دست چپ و هم برای مچ دست راست بالاتر از تکنیک RSI است.بنابراین با توجه به اینکه این تکنیک نقیصه قبلی تکنیک شاخص استرین را برطرف نموده است و کارائی آن در این مطالعه اثبات شد، پیشنهاد می شود جهت تعیین ریسک اختلالات اسکلتی-عضلانی در ناحیه مچ در مشاغل چند وظیفه ای از این تکنیک استفاده شود.
واژگان کلیدی
CUSI,RSI.WMSDs, ROC curve
دیدگاه ها (0)
ارسال یک دیدگاه
ارسال دیدگاه توسط مدیریت بسته شده است.