Evaluation of Iranian young Drivers Interaction and Cooperation with Autonomous Vehicles

Evaluation of Iranian young Drivers Interaction and Cooperation with Autonomous Vehicles

Code: G-1184

Authors: سیف اله غریب ℗, امیر نمائی ©

Schedule: Not Scheduled!

Tag:

Download: Download Poster

Abstract:

Introduction

نادیده گرفتن محدودیت‌های انسانی نظیر حواس پرتی، خواب‌آلودگی، هیجان‌خواهی، ریسک‌پذیری و سایر عوامل مشابه، از گذشته تا کنون، باعث مرگ بیش از یک میلیون نفر در سال در سطح جهان شده است، به همین جهت ارتقاء ایمنی و کیفیت خودروها، اهمیت بسیار زیادی دارد. اخیرا خودروهای خودران در کشور های صنعتی جای خود را باز کرده است اما این کار پتانسیل خطاهای دیگری در زمینه مسئولیت‌ها، تعامل راننده و سیستم، تخصیص وظایف بین راننده و خودروهای خودران را بوجود می آورد لذا در مطالعه حاضر میزان همکاری و تعامل راننده- خودرو خودران و میزان تمایل و امید به رانندگی رانندگان جوان ایرانی با خودرو های خودران را در آینده بررسی و ارزیابی شد.

Methods and Materials / Case Report

در یک مطالعه ی مقطعی 85 نفر (39 مرد و 46 زن) از رانندگان جوان با دامنه سن 20 تا 42 سال (میانگین سن26) پس از تماشای ویدیوی مانور فرضی، پرسشنامه ی 36 گویه ای میزان تعامل، همکاری و وابستگی خود را با خودرو خودران در ابعاد تعارض، قدرت، وابستگی متقابل، اطمینان اطلاعات، وابستگی متقابل آینده تکمیل نمودند. همچنین میزان تمایل و امید به رانندگی با خودروهای خودران در آینده سنجیده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS تحلیل گردید و سطح معناداری در این تحقیق به میزان 5% در نظر گرفته شد.

Results

یافته ها نشان داد میانگین نمره بعد تعارض 14.03با انحراف معیار 3.26 از 25 بود. همچنین میانگین نمره وابستگی متقابل آینده 25.61 با انحراف معیار 3.88 از 40 بود. میانگین نمره اطمینان اطلاعات 31.08 با انحرف معیار 3.51 از 50 امتیاز بود.در دو بعد وابستگی متقابل و قدرت نمره زنان و مردان به طور معناداری متفاوت از هم بودند. (p-value کمتر از 0.05) در این مطالعه مشخص شد در مردان 64 درصد و در زنان 78 درصد نوع ارتباطی که با خودرو خودران در مانور فرضی را همانند ارتباط با انسان در نظر گرفته بودند. همچنین میانگین امیدواری به رانندگی با خودرو خودران در آینده در مردان 54 درصد و در زنان 51 درصد بود،که با افزایش سن به طور معناداری میزان امیدواری کاهش یافته بود. (p=0.02 , r=0.47) آزمون آماری من-ویتنی نشان داد که در واقع ابعاد تعارض(0.005 =p-value) و وابستگی متقابل(0.015 =p-value) در بین زنان و مردن به طور معنا دار متفاوت است. آزمون همبستگی­-پیرسون نشان داد بین میزان قدرت و تمایل به رانندگی با خودرو خودران در آینده همبستگی معنی­ دار مستقیمی وجود دارد (0.02=p-value و 0.25+=r). همچنین آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین ابعاد تعارض و وابستگی متقابل رابطه معنادار معکوس وجود دارد (0.002 =p-value و 0.34-= r و 85=n).

Conclusion

نتایج نشان می دهد رانندگان جوان ایرانی تعارض متوسط و ارتباط انسانی، امید و اطمینان بالایی به عملکرد خودروهای خودران دارند ولی در ابعاد قدرت و وابستگی متقابل بین رانندگان زن و مرد جوان ایرانی در تعامل با خودرو های خودران اختلاف نظر وجود دارد. همچنین کسانی که تمایل بیشتری به رانندگی با خودرو خودران را داشتند، احساس قدرت بیشتری نیز بیان کرده بودن که مطالعات آتی می تواند در جهت تعیین علل این تفاوت ها و رابطه ها انجام گیرد.

Key Words

خودرو خودران، تعامل، رانندگان ایرانی

Post comment is closed by admin.