تأثیر پوسچرهای مختلف گردن حین استفاده از تلفن همراه بر برخی عملکردهای عضلات عمقی گردن

تأثیر پوسچرهای مختلف گردن حین استفاده از تلفن همراه بر برخی عملکردهای عضلات عمقی گردن

کد: G-1167

نویسندگان: فاطمه سلگی ℗, رشید حیدری مقدم, ندا مهدوی ©, امیر رحمانی رسا, جواد فردمال

زمان بندی: زمان بندی نشده!

برچسب:

دانلود: دانلود پوستر

خلاصه مقاله:

مقدمه

زمینه و هدف: امروزه تعداد کاربران تلفن همراه هوشمند در سراسر دنیا افزایش یافته است. استفاده بیش از حد از تلفن همراه منجر به کاهش عملکرد عضلات گردن به خصوص عضلات عمقی گردن می‌شود. مطالعات گذشته به تأثیرات کلی استفاده تلفن همراه بر اجزای ستون فقرات گردنی پرداخته‌اند و کمتر بر مشخصه‌های عملکردی عضلات عمقی گردن، در پوسچرهای مختلف حین استفاده از تلفن همراه توجه داشته‌اند. در نتیجه هدف محقق از انجام این مطالعه بررسی مشخصه‌های عملکردی عضلات عمقی گردن، حین استفاده از تلفن همراه در سه پوسچر شایع می‌باشد.

مواد و روش‌ها

مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر، در بین 75 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی همدان و از طریق ارائه فراخوان انجام شد. داوطلبان، پس از انطباق با معیارهای ورود و خروج و کسب رضایت آگاهانه وارد مطالعه شدند. بر اساس بررسی پایلوت، سه پوسچر رایج گردن فلکشن، هایپر فلکشن و فلکشن همراه با اندکی روتیشن تعیین شد. برای بررسی مشخصه‌های عملکردی عضلات گردن از آزمون استقامت فلکسورهای گردن یا Deep Neck Flexor Endurance Test (DNFET) و آزمون ارزیابی حس عمقی گردن یا Cervical Joint Position Error Test (JPET) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار spss، نسخه 25 انجام شد.

یافته‌ها

یافته‌ها: میانگین زمان نگه‌داشتن گردن در تست DNFET به عنوان مشخصه استقامت فلکسورهای گردن، در آزمودنی‌هایی با پوسچر غالب فلکشن همراه با اندکی روتیشن، فلکشن و هایپر فلکشن به ترتیب 110، 103 و53 ثانیه بود. علاوه بر آن میانگین فاصله اندازه‌گیری شده در تست JPET به عنوان مشخصه حس عمقی، در آزمودنی‌هایی با پوسچر غالب فلکشن همراه با اندکی روتیشن، فلکشن و هایپر فلکشن به ترتیب 26، 30 و42 سانتی‌متر بود. طبق یافته‌های این مطالعه، 33 درصد آزمودنی‌ها‌‌ یعنی افرادی که وضعیت هایپر فلکشن گردن را به عنوان پوسچر غالب، در حین استفاده از تلفن همراه گزارش کرده بودند، نسبت به سایر آزمودنی‌های این مطالعه، دارای حس عمقی ضعیف‌تر و استقامت پایین‌تری در فلکسورهای عمقی ناحیه گردن بودند.

نتیجه‌گیری

نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه قرار گرفتن گردن در وضعیت هایپر فلکشن نسبت به دو پوسچر رایج دیگر، استقامت فلکسورها و حس عمقی گردن را بیشتر تحت تأثیر قرار داده است. بنابراین اصلاح این پوسچر در افرادی که به طور غالب از آن استفاده می‌کنند، می‌تواند به عنوان عاملی موثر در کاهش اختلالات فلکسورهای گردن و حس عمقی گردن باشد. پیشنهاد می‌شود مطالعات آتی تأثیر پوسچرهای مختلف بر سایر عضلات ناحیه گردنی را مورد پژوهش قرار دهند.

واژگان کلیدی

واژگان کلیدی : حس عمقی، فلکسورهای عمقی گردن، تلفن همراه هوشمند

ارسال دیدگاه توسط مدیریت بسته شده است.