بررسی رابطه ی نوبت کاری با استرس شغلی در پرستاران بخش های درمانی یکی از بیمارستان های آموزشی شهر اهواز

بررسی رابطه ی نوبت کاری با استرس شغلی در پرستاران بخش های درمانی یکی از بیمارستان های آموزشی شهر اهواز

کد: G-1135

نویسندگان: حسینعلی رنگ کوی, ریحانه تقی پور © ℗

زمان بندی: زمان بندی نشده!

برچسب:

دانلود: دانلود پوستر

خلاصه مقاله:

مقدمه

یکی از معضلات اساسی که در طی چند دهه اخیر به دنبال تحولات جوامع و روی آوردن به زندگی مدرن، انسان ها را در معرض خطر قرار داده است پدیده ی استرس است. استرس یا فشار روانی شایعترین، فراگیرترین و مخرب ترین نیروی موجود در جامعه امروزی است که بخش مهمی از آن ناشی از شغل آنهاست. نیروی کار هر کشور، بخش مهمی از سرمایه ملی آن کشور بوده و از پایه های توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آن محسوب می شود. از این رو، تامین و حفظ سلامت نیروی کار، ایمنی و بهداشت محیط کار از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. استرس شغلی پدیده جهانی و رو به گسترش است که به عنوان یک عامل خطرساز در بروز بیماری های جسمی و روانی شناخته شده است و منجر به کاهش عملکرد و رضایت شغلی می گردد و استرس شغلی زمانی رخ می دهد که بین نیازهای شغلی، توانایی ها و قابلیت ها و خواسته های فرد هماهنگی وجود نداشته باشد.مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین نوبت کاری با استرس شغلی در پرستاران بخش های درمانی یکی از بیمارستان های آموزشی شهر اهواز صورت پذیرفت.

مواد و روش‌ها

در یک پژوهش توصیفی-تحلیلی و به روش مقطعی می باشد. به منظور بررسی ارتباط استرس شغلی و نوبت کاری 90 نفر از پرستاران یکی از بیمارستان های آموزشی اهواز از میان جامعه 160 نفری به طور تصادفی انتخاب شدند و به منظور بررسی میزان استرس شغلی از پرسشنامه ی استاندارد استرس شغلی اسیپو استفاده شده است و در نهایت برای استخراج اطلاعات پرسشنامه و تحلیل داده ها و بررسی ارتباط بین متغییرهای مورد مطالعه از نرم افزار SPSS23 و آزمون تی مستقل و جدول آنالیز واریانس و آزمون نرمالیتی شاپیروویک استفاده می کنیم.

یافته‌ها

نتایج نشان می دهد که میانگین استرس شغلی در سه شیفت کاری تفاوت معناداری ندارد بنابراین استرس شغلی رابطه ای با شیفت کاری ندارد. میزان استرس شغلی در بخش های مختلف بیمارستان برابر است و میزان استرس رابطه معنی داری با بخش های مختلف بیمارستان ندارد، همچنین بین میزان تحصیلات و استرس شغلی رابطه معناداری وجود ندارد و به طور کلی میانگین استرس بین زنان و مردان یکسان بوده است.

نتیجه‌گیری

نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد بین استرس شغلی و نوبت کاری، سن، جنسیت، وضعیت تاهل و میزان تحصیلات رابطه معناداری وجود ندارد لذا می توان به این نتیجه دست یافت که استرس شغلی از عوامل دموگرافیک و شیفت کاری تاثیر پذیر نبوده است و می توان بیان نمود که نوبت کاری عامل موثری در میزان و منابع استرس پرستاران این بیمارستان نمی باشد به گونه ای که میزان استرس در کارکنان نوبت کار شب برابر سایرین میباشد.

واژگان کلیدی

پرستاران، استرس شغلی، شیفت کاری

ارسال دیدگاه توسط مدیریت بسته شده است.