Investigating the prevalence of carpal tunnel syndrome, severity of symptoms, and reduction in the occupational performance of dentists, as well as its relationship with occupational risk factors: a study with the approach of ergonomic interventions.
Code: G-1102
Authors: مرضیه بلجی کنگرلو, طالب عسکری پور © ℗, تارا دخت فارسی, مهدی محمدیان, الهه صالح
Schedule: Not Scheduled!
Download: Download Poster
Abstract:
Introduction
نشانگان تونل کارپال (CTS) یکی از شایع‌ترین ناراحتی‌های ناحیه دست است که در اثر تحت‌فشار قرار گرفتن و فشرده شدن عصب میانی در ناحیه مچ دست بروز می‌کند. دندان‌پزشکان به دلیل ماهیت شغلی و استفاده مکرر از مچ و انگشتان دست جهت انجام وظایف شغلی خویش، ریسک بالایی در ابتلای به این بیماری دارند. نشانگان تونل کارپال، علاوه بر ایجاد درد و ناراحتی برای دندان‌پزشکان می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر کاهش کیفیت خدمات ارائه‌شده توسط آنان برای بیماران گردد. در ایجاد این بیماری ممکن است بسیاری از عوامل خطر شغلی و غیر شغلی نقش داشته باشد. این مطالعه باهدف بررسی شیوع نشانگان تونل کارپال، شدت علائم این بیماری و تأثیر این نشانگان بر کاهش عملکرد (ناتوانی) دندان‌پزشکان و ارتباط آن با عوامل خطر شغلی با رویکرد برنامه‌ریزی جهت مداخلات ارگونومیک انجام شد.
Methods and Materials / Case Report
در این مطالعه، 30 دندان‌پزشک عمومی موردمطالعه قرار گرفتند. جهت گردآوری داده‌ها، از پرسشنامه بوستون (BCTQ) برای تعیین شدت علائم و وضعیت عملکرد (ناتوانی) نشانگان تونل کارپال استفاده شد. همچنین جهت بررسی ارتباط عوامل خطر شغلی با شدت علائم و وضعیت عملکرد (ناتوانی) نشانگان تونل کارپال در جمعیت موردمطالعه، متغیرهایی چون سن، شاخص توده بدنی (BMI)، نسبت مچ دست (wrist ratio)، نسبت مچ به کف دست (wrist/palm ratio)، نسبت مچ دست‌به‌دست (wrist/hand ratio)، تعداد ساعت کاری فعال در روز، سابقه کاری و کیفیت ارگونومیک ابزارهای دستی استفاده‌شده توسط دندان‌پزشکان موردبررسی قرار گرفت. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از آمار توصیفی و آزمون آماری رگرسیون چندگانه استفاده شد.
Results
نتایج مطالعه نشان داد که دندان‌پزشکان موردمطالعه، به ترتیب 10 و 63/3 درصد، از علائم متوسط و خفیف نشانگان تونل کارپال رنج می‌بردند. همچنین، 26/7 درصد از دندان‌پزشکان فاقد علائم این بیماری بودند. بر اساس یافته‌های مطالعه، به ترتیب40 درصد و 13/3 درصد دندان‌پزشکان، کاهش در عملکرد (ناتوانی) به‌صورت خفیف و متوسط به علت نشانگان تونل کارپال گزارش کرده‌اند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که بین شدت علائم نشانگان تونل کارپال و متغیرهای شاخص توده بدنی (BMI) و نسبت مچ دست (wrist ratio) ارتباط معناداری وجود داشته است (p value 0.05). همچنین بین کاهش در عملکرد (ناتوانی) و متغیر شاخص توده بدنی ارتباط معناداری مشاهده شد (p value =0.03). بین سایر متغیرها چون سن، نسبت مچ به کف دست (wrist/palm ratio)، نسبت مچ دست‌به‌دست (wrist/hand ratio)، تعداد ساعت کاری فعال در روز، سابقه کاری و کیفیت ارگونومیک ابزارهای دستی استفاده‌شده توسط دندان‌پزشکان و شدت علائم و کاهش در عملکرد (ناتوانی) نشانگان تونل کارپال ارتباط معناداری مشاهده نگردید.
Conclusion
با توجه به اهمیت شغل دندانپزشکی در حفظ و ارتقای سطح سلامت جامعه، لذا باهدف حفظ سلامتی دندان‌پزشکان در جهت ارائه خدمات مطلوب، شناخت عوامل خطر شغلی مرتبط با اختلالات اسکلتی – عضلانی ازجمله نشانگان تونل کارپال در دندان‌پزشکان جهت برنامه‌ریزی و اجرای برنامه‌های مداخله‌ای ارگونومیک بسیار ضروری هست.
Key Words
سندرم تونل کارپال، عصب مدین، دندان‌پزشک
Comments (0)
Post a comment
Post comment is closed by admin.