ارزیابی عملکردهای شناختی - مهارتی و کاربرد پذیری اگزواسکلتون اندام تحتانی در کارهای ایستاده -نشسته

سجاد هوشیار ℗, رضا کاظمی ©, حمید جهانگیری, احمد مقصودی

ارزیابی عملکردهای شناختی - مهارتی و کاربرد پذیری اگزواسکلتون اندام تحتانی در کارهای ایستاده -نشسته

کد: G-1099

نویسندگان: سجاد هوشیار ℗, رضا کاظمی ©, حمید جهانگیری, احمد مقصودی

زمان بندی: زمان بندی نشده!

برچسب:

دانلود: دانلود پوستر

خلاصه مقاله:

مقدمه

اگزواسکلتون یا ربات پوشیدنی یک وسیله کمک حرکتی با ساختاری مشابه با سازوکار اندام حرکتی انسان است که توسط محرک های تعبیه شده به کاربر قدرت بیشتری برای انجام وظایف می دهد. علیرغم کاربرد گسترده این ابزار، کاربردپذیری و تاثیر آن بر عملکرد انسان همچنان مورد بحث است. از این رو، مطالعه حاضر به منظور بررسی عملکردهای شناختی، مهارتی و کاربرد پذیری اگزواسکلتون اندام تحتانی در کارهای ایستاده -نشسته انجام شد.

مواد و روش‌ها

مطالعه حاضر روی 20 نفر از دانشجویان و کارمندان دانشگاه علوم پزشکی شیراز که همگی مرد بودند انجام گرفت. این افراد از روش نمونه گیری غیراحتمالی و در دسترس انتخاب شدند. افراد حائز شرایط با رضایت آگاهانه وارد مطالعه شدند. در این مطالعه از صندلی اداری و اگزواسکلتون اندام تحتانی مدل KGCC-01 ساخت شرکت KANGO کشور چین استفاده گردید. برای بررسی عملکرد شناختی و مهارتی به ترتیب از آزمون های استروپ و پوردو پگبورد استفاده شد. پس از ارائه توضیحات لازم در مورد نحوه انجام آزمون، در روز اول از افراد خواسته شد که آزمون های استروپ و پوردو پگبورد را در حالت نشسته روی صندلی و فردای آن روز همان آزمون ها را در حالت استفاده از اگزواسکلتون انجام دهند. جهت بررسی کاربردپذیری و بار کار ذهنی و خستگی عضلانی شرکت کنندگان به ترتیب از پرسشنامه های مقیاس کاربردپذیری سیستم (SUS)، پرسشنامه NASA-TLX و نقشه بدن و شاخص ارزیابی خستگی استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد. برای توصیف متغیرهای کمی از میانگین و انحراف معیار و برای تحلیل داده ها در قبل و بعد از استفاده از اگزواسکلتون بسته به وضعیت نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون تی زوجی یا ویلکاکسون استفاده شد.

یافته‌ها

میانگین سنی آزمودنی ها 32 سال و نمایه توده بدنی آن ها 25/23 کیلوگرم بر مجذور متر بود. ساعات کاری تمامی آزمودنی ها بیشتر از 35 ساعت در هفته بود و حداقل 75 درصد از کار افراد بصورت نشسته انجام می گرفت. مقایسه عملکرد شناختی و مهارتی نشان داد که بین حالت نشسته بر صندلی و حالت نشسته با اگزواسکلتون تفاوت آماری معنی داری مشاهده نگردید. همچنین، نمرات بار کار ذهنی پس از انجام آزمون استروپ و پوردو پگبورد در حالت نشسته بر صندلی و حالت استفاده از اگزواسکلتون تفاوت معنی داری نداشت. از طرفی، میزان خستگی تنها در نواحی ران و کمر بعد از استفاده از اگزواسکلتون به طور معنی داری بیشتر بود. همچنین، 95 درصد از افراد کاربردپذیری اگزواسکلتون را قابل قبول ارزیابی کردند.

نتیجه‌گیری

به دلیل عدم تاثیر اگزواسکلتون بر عملکرد و بار کار ذهنی و دارا بودن قابلیت پوشیدن، این ابزار می تواند در محیط کاری جهت کاهش خستگی و انتقال بخشی از فشار عضلانی به اگزواسکلتون مورد استفاده قرار گیرد. از طرفی، به نظر می رسد اقدامات اصلاحی مانند افزایش سطح اتکای نشیمنگاه و پایه های اگزواسکلتون می تواند باعث کاهش خستگی برخی اندام ها شود. همچنین پیشنهاد می شود که مدت زمان بهینه استفاده از این نوع اگزواسکلتون ها مورد بررسی قرار گیرد چرا که این ابزارها برای کارهای طولانی مدت ساخته نشده اند.

واژگان کلیدی

اگزواسکلتون، عملکرد، کاربردپذیری

دیدگاه ها (0)

تاکنون دیدگاهی منتشر نشده است. شما اولین نفر باشید!

ارسال یک دیدگاه

ارسال دیدگاه توسط مدیریت بسته شده است.